یکی از عملکرد های مهم دستگاه گوارش پردازش آب و الکترولیت هاست. تنظیم غلظت الکترولیت های خون بواسطه ی جذب این مواد از طریق دستگاه گوارش و دفع یا ترشح آنها به داخل لومن انجام می شود. ما روزانه حدود 2 لیتر آب مصرف می کنیم و حدود 5/1 لیتر بزاق به آن اضافه می شود، پس جمعاً روزانه 3.5 لیتر آب از دهان وارد دستگاه گوارش می کنیم. ترشحات معده حدود 1.5 تا 2 لیتر در روز است که این هم به ترشحات دستگاه گوارش اضافه می شود. همه ی این ترشحات وارد روده می شوند و بایستی جذب گردند. در روده حدود 2 لیتر ترشحات غدد ضمیمه داریم که شامل 0.5 لیتر صفرا و 1.5 لیتر ترشحات پانکراس می باشد. بازجذب تمامی آبها در روده ی کوچک انجام می شود و حدود 8500 میلی لیتر آب در روز به وسیله ی روده کوچک جذب می شود.ظرفیت جذب آب در روده حدود 18 تا 20 لیتر در روز است. اگر میزان آب وارد شده به روده از این مقدار بیشتر شود، روده ها نمی توانند آن را جذب کنند و مقدار اضافی آنرا از خود عبور می دهند و در نهایت آب وارد کولون می شود. کولون می تواند در حالت عادی تا 1 لیتر جذب کند اما ظرفیت جذب حداکثر 5 تا 6 لیتر را دارد. حال اگر آبی که به کولون می رسد بیشتر از حداکثر توان جذبی ان باشد، به شکل اسهال دفع می شود. جایگاه اصلی جذب آب ابتدا در روده ی کوچک، بعد کولون می باشد. کولون 90% آب کیموس روده را جذب می کند و حدود 100 میلی لیتر آب از طریق مدفوع روزانه از بدن خارج می شود، و مقدار ماده خشک مدفوع حدود 25 تا 50 گرم است. اگرچه محتوای ایلئوم که وارد کولون می شود غنی از NaCl است، مدفوع دارای KHCO3 بالایی می باشد یعنی روده پتاسیم را جذب و کولون آنرا ترشح می کند.
نظرات شما عزیزان: